Słownik niemowlaka: roczek

Zapowiadał się kolejny zwyczajny dzień (dla ścisłości 366.) mojego życia. Aż tu nagle jeszcze przed śniadaniem...

Rodzice uparli się, żebym podarł to, co chwilę wcześniej tak pieczołowicie składali. 

Potem z kolei listonosz uparł się znosić mi listy z kraju i ze świata. O dziwo, zaadresowane na mnie. 

Jeżeli dobrze liczę (te świeczki), to chodzę już do I klasy. Mam nadzieję, że do I A.

Potem mama zajęła się matematyką. I kaligrafią. Taka jest interdyscyplinarna. 

Już od tygodnia zresztą ćwiczyła pismo...tortowe. 

Uruchomiła w tym celu własną manufakturę. Nabyte w ten sposób kilogramy zamierza ponoć zrzucić przed swoimi urodzinami (trzydziestymi yyyyyyyimi). 

Niebawem okazało się, że tort miał pełnić rolę świecznika. 

A przecież dla jednej świeczki wystarczyłaby muffinka. Co za brak wyobraźni przestrzennej. 

Tę świeczkę miałem zdmuchnąć Ja. I to najlepiej w przelocie (nad tortem).  

Później sam zostałem potraktowany jak pomoc dydaktyczna (na zajęcia z geometrii, lekcja 23: stożek). 

 Tata z kolei przystroił się w krawat. 

Chciał też założyć go mamie, ale zadbałem o swobodny dostęp do bufetu. Dekolty górą!

Skoro już byliśmy tacy cacy, to zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcie. Jak wyraźnie widać, ktoś nie powinien się przesiadać z Nokii ileś tam na smartfona... 

A gdy świeczka zgasła (kiedy? jak?) mama wycięła to, o co chodzi w tej całej awanturze - 1 (jak jeden rok, zwany też roczkiem).  

Wszystkich, którzy nie ukończyli jeszcze 366. lub 365. dnia życia ostrzegam - Was też to czeka! I jeśli tak jak ja - Wasza jedynka wypadnie w poniedziałek, to w dodatku czekają Was poprawiny w weekend. Ehhh...

Na szczęście da się wytrzymać, bo tę wykaligrafowaną jedynkę strawiłem sam jeden (liczbowo:1)!!! 

Już nie mogę się doczekać setnych urodzin. Trzy cyfry to przecież wielki kawał tortu! Mniam:)