Wierszyki Tymkowe, z lekka Rusinkowe

Mama czytała Rusinka Michała* 

i z niego przykład na wiersze te brała.

Choć jasne jak słońce, 

że takich podróbek w szufladach (i w Chinach) są tysiące.

*Oryginał Rusinka polecamy,
  a jego książkę na półce W-I-T-A-M-Y!


Ubierania nie znoszę, jak niczego na świecie;
to najgorsze tortury! - chyba to wiecie;
Gorsze nawet niż łamanie kołem
lub w krzyżu, podczas pogodowego niżu.

Gdy pieluchę zmienić mi trzeba,
wołam ja o pomstę do nieba.
Niech mamie ktoś wytłumaczy, że mój bunt coś znaczy
- ot tyle, że tej zmiany jej nie umilę. 

Kubeczki służą do tego, 
żeby się nimi bawić Kolego!
A jak są krzywe jak pewna wieża,
to nawet kloców mi nie potrzeba.

Zęby wychodzą mi parami,
czyli inaczej mówiąc - dwójkami. 
We dwóch raźniej na świecie,
zwłaszcza, gdy szczoteczki używać zaczniecie.

Mój tata też jest wierszokletą, 

czyli innego rodzaju poetą.

Rodzaj na pewno to nie jest nijaki,

skoro się wpisuje w moje literackie smaki.

Lecz jego poezję przy innej okazji, 

bo wczoraj wyjechał chwilowo do Azji**.

**Nie jest to prawda, ale się rymuje - 

no cóż, poezja czasem oszukuje.